home

Het begon allemaal in 1898: de allereerst opgetekende staking in het moderne Amersfoort. Er is heel weinig van bekend. Desalniettemin: een piepklien lichtje op een gebeurtenis die wellicht aan de meeste Amersfoorters onopgemerkt is voorbijgegaan. Een vervolg op het artikel ‘honderd jaar staken, uitsluiten en boycotten’.

Met de verschillende demonstraties naar aanleiding van Black Lives Matter, het coronabeleid en het woonprotest nog vers in het geheugen, volgt hier een artikel waarin gepoogd wordt een eerste schets te geven van de geschiedenis van arbeidsconflicten in Amersfoort. Was Amersfoort altijd een oase van rust? Of kwamen de arbeiders ook in de keistad door middel van stakingen of andere acties op voor hun rechten?

Alarmerend nieuws. De Alliantie wil een geliefd woonwijkje afbreken. De Amersfoortse politiek reageerde traditioneel. De oppositie kwam meteen in actie, de coalitie leek bijna een week later nog te zijn overvallen door de sloopplannen. Foto Jeroen de Valk

De wijk Jericho gaat plat. Tijd voor een bijbelse Haicees.

Mobiliteit wordt een belangrijk thema tijdens de komende gemeenteraadsverkiezingen, blijkt uit een rondgang van De Stadsbron, RTV Utrecht en de BDU langs politieke partijen in Amersfoort. Over het verder autoluw maken van de stad wordt bijvoorbeeld al flink nagedacht. Maar hoe bevalt de autoluwe binnenstad ondertussen? Op die open vraag kreeg ik een stortvloed aan reacties.

Als Ton Blom over twintig jaar foto’s van winkelstraten in de Amersfoortse binnenstad anno 2021 uit zijn imposante verzameling Amersfoortse foto’s vist en op Facebook en/of De Stadsbron plaatst, dan zullen de kijkers hun ogen niet kunnen geloven. Zagen de Hellestraat en de Arnhemsestraat en de Kamp er toen zó uit? Niet te geloven!

Hij begon 35 jaar terug als raadslid in Leusden, waar het CDA en de ‘herenboeren’ onder elkaar de zaakjes regelden. Ben Stoelinga trok naar Amersfoort en trof ook daar een ‘gesloten bestuurscultuur’ aan. De voorman van Amersfoort2014 werpt deze maand de handdoek in de ring, zodat zijn opvolger zich kan bezighouden met de verkiezingen.

‘Het is verschrikkelijk, maar wat moet ik dan? Panelen kopen bij een andere producent en weer vier miljoen euro betalen? Dat geld heb ik niet.’ René van der Borch, directeur van Profin Green dat aan de Maatweg een zonnepark bouwt, is geschrokken van de berichten dat bij de productie van de zonnepanelen Oeigoerse dwangarbeiders zijn ingeschakeld. Dat gaat hem geen tweede keer gebeuren, verzekert hij De Stadsbron.

Na een jaar zwerven langs de randen van de stad gaan Rob Gerritsen (foto’s) en Robin Bruinsma (tekst) nu maandelijks over het randje, op zoek naar bijzondere plekken en gebouwen rondom Amersfoort. Voor aflevering 2 laten zij zich door Herman Zondag, directielid van AFAS, rondleiden in het spectaculaire nieuwe hoofdkantoor in Leusden.

Om de kloof tussen burger en politiek zoveel mogelijk te dichten, proberen politieke partijen in nauw contact te staan met hun kiezers. In de praktijk blijkt dat wat de partijen als belangrijkste uitdagingen zien, niet altijd aansluiting vindt bij de Amersfoorters.

Hoe kijken oud-lijsttrekkers terug op hun periode in de Amersfoortse politiek? En hoe verging het hen sindsdien? Oud-PvdA'-er Louis de la Combé  kreeg te maken met een schandaal, een scheuring,  teleurstellingen en grote ego's. Met zijn vrouw sprak hij af dat hij niet voor de tweede keer fractievoorzitter zou worden. 'Daar word jij geen beter mens van'.

Grimlacher vraagt zich af: is dat normaal, paddenstoelen begin augustus?

Haikuspecialist Cees van Weerd geniet van het Amersfoorts Olympisch succes. 

In een tijd waarin de kiezersgunst voortdurend wisselt is het bijna niet meer voor te stellen dat in vroeger tijden kiezers hardnekkig vasthielden aan hun politieke voorkeuren. Hier een verhaal over de rode zuil, de sociaaldemocratische familie in Amersfoort in de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw.

Het regent de laatste tijd doden. Ik kan deze column beter ombouwen tot een necro-rubriek. Deze week: Boudewijn Paans.