EEN ELLEBOOGSTOOT
In de herfstvakantie van 2007, op een onzalige maandagmorgen, stonden Yvonne
Ploum en ik te kijken hoe „ onze” Elleboogkerk afbrandde.
Nu , ruim tien jaar later, is het drama nog steeds niet voorbij. De Elleboogkerk
is herbouwd. En niet zo’n beetje! Er staat een schitterend gebouw leeg. Maar
een nieuwe gebruiker heeft zich na al die jaren nog niet gemeld.
De gemeenteraad heeft besloten dat het pand verkocht moet worden. Tegen een
forse prijs. De gemeentelijk makelaar doet al jaren haar best; een korting op
de vraagprijs is bespreekbaar. Toch haken potentiële gegadigden haken steeds
af. Om verschillende redenen, zoals dat er nog veel aan het casco verbouwd moet
worden om het gebruiksklaar te maken, en dat er moeilijk geparkeerd kan worden
in de omgeving, en dat de stookkosten wel hoog zullen zijn. Enzovoorts. Dus
voorlopig geen luxe hotel, geen moskee, geen restaurant. Ook de optie-Cees
Kamerbeek-museum is in het luchtledige verdwenen, toen zijn kunstcollectie vorig
jaar in de gedwongen verkoop kwam. ( Zijn topstuk hangt nu in Museum
Voorlinden; het blijft allemaal een kwestie van geld).
Wie nu de Elleboogkerk binnentreedt, stapt in een verbluffend grote en hoge
ruimte. Een bak licht valt gefilterd door het glazen dak naar beneden op de
gietvloer.
Adembenemend. De architecten van de herbouw van het casco hebben een prachtig
resultaat gecreëerd.
Het is een parel in de Amersfoortse binnenstad, maar wie gaat deze schone
slaapster wakker kussen ?
Leegstand is niet alleen een probleem. Het is ook een kans.
Nu het met de gemeentefinancien weer beter gaat dankzij het aantrekken van de
bouw in Vathorst, is het misschien ook hoog tijd voor een nieuw raadsbesluit.
Er is nu afdoende aangetoond dat er vanuit de markt onvoldoende interesse is in
de aankoop van de Elleboogkerk ten behoeve van een commerciële bestemming.
Wanneer de gemeenteraad bereid is water bij de wijn te doen en genoegen te nemen
met een lagere opbrengst, dan kan de volgende droom waar worden.
Een gerenommeerd beeldhouwer vestigt zich in de Elleboogkerk, zet de deuren
wijd open, begint zijn of haar atelier in te richten, verwelkomt bezoekers en
richt af en toe een expositie in met eigen en andermans werk.
Enkele jaren geleden meldde zich al een geïnteresseerd kunstenaar, Lotta
Blokker. Een zeer goed kunstenaar. Haar partner en zij vielen voor het pand en
wilden er iets van gaan maken. Had de gemeente toen maar toegehapt. Ook de
omgeving van de Elleboogkerk had een dergelijke culturele bestemming
toegejuicht. Het is afgesprongen op de prijs, een paar ton verschil. Een
gemiste kans!
Wanneer de gemeente en de beeldhouwer tot overeenstemming zouden zijn gekomen,
was de opbrengst geweest:
- een openbare ruimte in de stad extra
- een culturele injectie voor de binnenstad
- aanloop die ook goed is voor bezoek aan Museum Flehite
Kortom, win-win-win:
- Amersfoort is verlost van deze leegstand
- De waarde van omgeving en binnenstad gaan omhoog
- Een oud pand wordt opnieuw bezield
Het nieuwe gemeentebestuur kan nu een elleboogstoot uitdelen, een daad stellen.
Er is genoeg getalmd.
Mijn voorstel aan het gemeentebestuur is om een oproep te doen, te publiceren
in BK, vakblad voor beeldend kunstenaars,:
Amersfoort zoekt beeldhouwer die voor 10 jaar de Elleboogkerk wil huren of de
Elleboogkerk wil kopen.
Een woon-werk atelier. Met de opdracht om geregeld open te zijn voor publiek.
Een richtprijs van 750.000 euro.
Niet alleen de prijs is van belang, ook de publieksopbrengst. Het aanbod met de
beste prijs-kwaliteit verhouding wint.
Wethouder economische zaken en wethouder cultuur vormen samen de jury. Bij
onenigheid, geeft de burgemeester de doorslag.
Gerard de Kleijn