De laatste
gemeenteraadsvergadering op 14 juli was in veel opzichten een levendige
vergadering. Er is vermoedelijk nog nooit een vergadering geweest waarin het
woord participatie zo vaak is gevallen. En dan niet alleen ten aanzien van het agendapunt
de participatiegids die ter besluitvorming op de lange vergaderlijst stond. Met
name de kwestie over het burgerinitiatief Behoud Park Schothorst is de moeite
van het vermelden waard. Het debat tussen een aantal raadsleden over het
voorstel en de 3 amendementen die waren ingediend, was boeiend en hoopvol.
Boeiend was
vooral het debat tussen een aantal raadsleden over hoe om te gaan met
bewonersinitiatieven waar de Raad nog geen ervaring mee heeft; een proces dat
een andere manier van benaderen en denken vraagt van de Raad. Op zich is
iedereen het eens met faciliteren van ondernemende bewoners die op willen komen
voor hun eigen leefomgeving. Alle partijen juichen dit toe en willen dat
aanjagen. Punt van verschil is de manier waarop dit het beste zou kunnen: wel
of geen harde kaders van tevoren meegeven? Wat is de status van een
initiatiefgroep en wat mag je als Raad verwachten? Hoe ver ga je met je
vertrouwen in de bewoners en ben je bereid te experimenteren met een betrokken
bewonersgroep die de Raad uitdaagt? Zo hadden D66 (indiener) en VVD
(mede-tekenaar) graag gezien dat de eis voor extra woningen zou worden
opgenomen in de plannen vanwege het tekort aan woningen in de stad. Dat
amendement heeft het niet gehaald maar het gesprek hierover leverde wel een
interessant debat op. Ook het CDA wilde graag de wens van een zogeheten samenwerkingstafel
vastleggen waarbij niet helemaal helder is geworden wat dit precies behelst en
waarom dit van belang is voor het proces. Dat amendement sneuvelde dan ook bij
stemming. Wat wel is aangenomen is een amendement -van wederom D66 en VVD- voor
een tijdspad van 2 jaar waarbinnen de initiatiefgroep met een financieel
haalbaar plan dient te komen.
Aan de
andere kant van het spectrum stonden ChristenUnie, de SP en GroenLinks als
hoeders voor bewonersparticipatie: Rutger Dijksterhuis, de
ChristenUnie-woordvoerder op dit dossier, hield een warm betoog voor vertrouwen
en loslaten van controle: "Als we vertrouwen geven, wat is dan daarvoor
nodig en wat durven we daarmee los te laten en durven we misschien leergeld te
betalen en op onze snufferd te gaan?". Marc Smits (SP) vond dat de
amendementen de energie van de betrokken mensen 'de nek omdraaien' en richtte
zijn pijlen met name op D66: "Op het moment dat u een amendement indient
waarin woningbouw geëist wordt, is het burgerinitiatief mislukt, dankzij u,
voordat het begonnen is". Een eerlijke reflectie kwam van de Groenlinkser
Jeroen Bulthuis: "Ik heb met een mengelmoes van verwondering, verbazing en
schaamte gekeken hoe wij als Raad hebben geworsteld met dit
bewonersinitiatief....Dit is een ingewikkeld onderwerp om het een plekje te
geven omdat het iets anders is dan we gewend zijn", hield hij zijn
collega-raadsleden voor.
Het
voorstel is uiteindelijk unaniem door de Raad vastgesteld. En dat geeft hoop.
Dat alle partijen achter het plan stonden, zegt iets over de bereidheid om open
te staan voor een nieuwe manier van besturen. Het zegt ook iets over de knappe
prestatie van deze bewonersgroep die constructief mee heeft gedacht met respect
voor de rol van de Raad. En eerlijk is eerlijk, het verdient ook een compliment
richting de partijen, in het bijzonder D66 en VVD, om het voorstel een kans te
gunnen en dat ze niet rigide hebben vastgehouden aan hun eis om woningen af te
dwingen. Dit geeft de bewoners moed om vooral te ondernemen wat men goed vindt
voor de eigen buurt en leefomgeving. En te blijven meedenken en hun plek
opeisen aan tafel en constructief aan de zijde van de Raad te blijven staan en
niet tegenover elkaar. De toekomst zal moeten uitwijzen hoe snel de Raad leert
nog beter mee te denken met de bewoners in een samenspel dat om vertrouwen
vraagt.