Vergeten mensen Aflevering 5

door Gerrit Sepers
4 maart 2020om 16:29u

Onvrijwillig huisarrest

Dinsdag 3 maart 2020, 21:45 uur. Het laatste nieuws vanuit Lesbos.

Zojuist heb ik gehoord dat Stichting Bootvluchteling de werkzaamheden in Moria voor de komende 3 weken opschort vanwege de aanhoudende dreigende en verontrustende gebeurtenissen. Alle vrijwilligers die willen vertrekken, kunnen naar huis. 

De coördinatoren van Stichting Bootvluchteling gaan met andere andere NGO’s, zoals Artsen zonder Grenzen, overleggen wat zij eventueel nog kunnen doen aan medische en psychologische zorg. Mogelijk op kleinere schaal dan nu, bijvoorbeeld alleen overdag en in afgeslankte vorm. De vluchtelingen helemaal in de steek laten is nog ondenkbaar. De situatie op Lesbos is voor de vluchtelingen verschrikkelijk omdat zij verstoken blijven van bijna alle medische en psychologische zorg.

Op het eiland is de sfeer nog erg gespannen. Vooral ‘s avonds en ‘s nachts zijn Griekse rechts-extremisten op pad om nieuwkomers bij aankomst van hun bootjes met geweld tegen te houden. Ook hebben ze het gemunt op vrijwilligers van buitenlandse NGO’s. Bij het vluchtelingenkamp Moria is het gemakkelijk de auto’s van vrijwilligers te traceren. Bij de verblijven zijn ‘s nachts auto’s ernstig beschadigd. De politie kan onze veiligheid niet garanderen, het advies van diverse ambassades is: blijf binnen. De spoedpoli blijft dicht, ook overdag.

Overpeinzingen

Eerder op de dag schreef ik in mijn aantekeningen dat huisarrest ook voordelen heeft. Je gaat nadenken over je aanwezigheid hier en wat je wezenlijk kan bijdragen aan oplossingen van deze vreselijk ingewikkelde problematiek. In eerdere berichten heb ik daar al over geschreven. Van onderop een vuist maken, het publieke domein betreden, erover schrijven, enz. Dat blijf ik de komende tijd doen, ook als ik weer terug ben.

Vrijdag vertrek ik volgens plan. Omboeken naar een eerdere vlucht levert geen voordeel op, alleen 10 uur wachten op Athene. Dan kan ik beter binnen in mijn appartement blijven. Een bizarre afloop van deze reis.

Ik ben nog snel even naar de buurtsuper gelopen om wat eten in te slaan. Onderweg zag ik veel meer militairen dan eerst. Ik kan me vergissen, maar in de winkel reageerden mensen wat schichtiger op me. Verder werd ik keurig geholpen.

Nog een paar losse spinsels tijdens dit huisarrest:

1. Je moet er niet aan denken dat binnen twee maanden het coronavirus vanuit Iran via de aanhoudende vluchtelingen stroom kamp Moria bereikt. 

2. Dat er nog geen andere grote epidemieën zijn uitgebroken, mag een wonder heten. 

3. Momenteel is de behandeling voor schurft nog steeds niet hervat door de artsen van de Griekse volksgezondheidsorganisatie.

4. Ik begrijp ook dat het water de lokale bevolking tot aan de lippen staat. Voor de komende zomer zijn er amper of geen nieuwe boekingen van vakantiegangers. Daar gaan je inkomsten uit het toerisme.

5. Jullie hebben natuurlijk ook de beelden gezien van woedende Grieken die aankomende boten terugduwen. Vreselijk. Anderzijds is er ook machteloze woede jegens Athene, Europa en Turkije, en dan die angstige mensen met kinderen op die boten. Vreselijk.

6. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat wij bedreigd zouden kunnen worden door rechts-extremisten. Een Griekse inwoner vertelde ons: “ik schaam mij voor mijn mede landgenoten. Ik heb op de tv mensen gezien die ik ken en wist niet dat zij er zulke ideeën op na houden. Walgelijk.” 

7. Conclusie: er moet wat gebeuren! Maar wat en hoe?  Ik lees momenteel tijdens mijn onvrijwillige huisarrest het boek ‘De essentie van Arendt’ van Lieve Goorden. Een aanrader! Het helpt mij heel erg goed in deze situatie.

Beste mensen, dit is vooralsnog mijn laatste bericht. Dank voor jullie interesse in mijn schrijfsels. Ik heb me erg gesteund gevoeld in jullie reacties. Het ga jullie goed.

Met hartelijke groet, Gerrit Sepers

Lees alle afleveringen in het dossier "Vergeten Mensen"

bijsluiter

Tot medio 2014 was Gerrit Sepers huisarts in Amersfoort. Nu draait hij regelmatig spreekuren op de Kruispost in Amsterdam voor ongedocumenteerden, thuis- en daklozen.

Hij is voor de eerste keer ruim twee weken op Lesbos en vindt dat best spannend. Hij realiseert zich dat zijn werk daar niet meer is dan een druppel op een gloeiende plaat. “Maar elke druppel telt.”

Regelmatig zal hij zijn indrukken aan de Stadsbron melden, nadat eerder de Amersfoortse huisarts Adriaan van Es dat al deed (zie onder Dossiers: Grensdokter op Lesbos). Sepers hoopt dat zijn stukken ertoe bijdragen dat de vluchtelingen op Lesbos die momenteel onder onmenselijke en onacceptabele omstandigheden verkeren, niet worden vergeten. En dat hun situatie misschien iets kan verbeteren. 

    nog geen reacties

(maak u bekend met uw volledige naam)

opmerkingen

Steun de Stadsbron!

U steunt ons met een gift via IDeal al met een bedrag vanaf 2 euro per artikel.

Draag bij!