Wonen aan de voet van een berg met uitzicht op de polder waardoorheen een riviertje slingert, wie wil dat nou niet? Nog is het plangebied De Laak Zuid een kaal bouwterrein, maar de contouren van wat een idyllische buurt moet worden, zijn zichtbaar. In de rug gesteund door een mega stapel afgedekt afval zal Vathorst hier flinke stappen zetten naar de voltooiing van dit nieuwe Amersfoortse stadsdeel met straks, eind 2023, 33.000 bewoners, verdeeld over 11.000 woningen.
Klaprozen wiegen in een milde bries. Ze gedijen er optimaal. De klaproos, symbool van de Eerste Wereldoorlog, bood de soldaten op de door zwaar geschut omgewoelde Vlaamse akkers een sprankje hoop op leven na de uitputtende veldslagen. Wat zegt het in het geval van Vathorst dat uitgerekend de klaproos als eerste bloemensoort groeit en bloeit op schrale grond?
De kritiek van omwonenden in het aan de overkant van de A1 gelegen Nieuwland op de Berg van Smink is verstomd. De angst voor de berging van vervuild slib, de klachten over stankoverlast, de zorgen om het grondwater, je hoort er niemand meer over. In Vathorst halen ze er hun schouders over op. Uitgerekend in de Laak staat duurzaamheid centraal. Er ligt al een volkstuincomplex, er pronken 150 fruitbomen in wat ze de logeertuin noemen, bestemd voor het aan te leggen voedselbos, en op aardgas zal een taboe rusten.
Grondwerkers staan tot aan hun schouders in sleuven zoals destijds de soldaten in de loopgraven. Ze leggen er de noodzakelijke nutsvoorzieningen aan. Wel glasvezel, maar geen gasleiding. De ambities van de gemeente Amersfoort liegen er niet om. In 2030 moet de hele stad CO2-neutraal zijn. Vathorst is in elk geval al een aardig eind op weg met de zon als belangrijkste energieleverancier.
Even voorbij Tuinpark Laakzijde, een perceel van drie hectaren, bestemd voor de verbouw van groente en fruit door mensen uit Vathorst, uiteraard op basis van biodiversiteit, vormt het riviertje de Laak de grens tussen de provincies Utrecht en Gelderland, tussen enerzijds Amersfoort en Bunschoten-Spakenburg en aan de andere kant Nijkerk. Je kunt er wandelen en fietsen of zoals Franck Bakker doet de hond uitlaten.
Bij het bruggetje over de Laak, waar de Hogesteeg de Laakweg wordt (niet voor gemotoriseerd verkeer), wil het op warme dagen nog wel eens druk zijn, zegt Franck. Dat jongeren er graag chillen, snapt hij als geen ander. Het is alleen zo jammer dat ze hun afval niet opruimen.
Ermee naar de ook van hieruit prominent zichtbare Berg van Smink gaan is misschien wat veel gevraagd, maar neem het dan mee naar huis. ,,Weet je,’’ bedenkt Franck opeens, ,,ik probeer te regelen dat er tenminste een prullenbak komt te staan.’’
En hup, daar springt zijn Hollandse herder Tigo alweer in het verkoelende water van de Laak.
