Op 9 mei publiceerde De Stadsbron het artikel “leegloop bij Spoffin. Wat is er aan de hand?”. Vóór publicatie is het artikel ter lezing aangeboden aan Spoffin. De schriftelijke reactie van het festival is opgenomen in het verhaal. Maar Mike Iking, de nieuwe zakelijk leider van Spoffin, bood ook een gesprek aan om een en ander toe te lichten. Uiteraard heeft De Stadsbron daar gevolg aan gegeven. Hier een update van het eerste artikel naar aanleiding van het gesprek tussen Mike Iking van Spoffin en Eric van der Velden en Ron Jagers van De Stadsbron op woensdag 15 mei 2019
In het artikel wordt gesteld dat de verhoudingen directie/overhead - productieteam - artiesten scheef liggen. Mike antwoordt gelijk met een volmondig ja voorzover het gaat om de verhouding uitgaven aan artiesten versus de overige posten op de begroting. Maar hij nuanceert ook gelijk. Spoffin is een showcase programma. De betaling mag dan minder zijn, de aanwezigheid van een veelvoud aan programmeurs uit binnen- en buitenland compenseert. Immers, deelname aan het festival kan leiden tot boekingen elders.
Op landelijk niveau is er een campagne op gang om de Fair Practise Code in te voeren. Invoering stuit bij sommige organisaties op weerstand - bijvoorbeeld Boijmans van Beuningen. Anderen hebben de Code wel ondertekend - bijvoorbeeld KAdE. Maar ondertekening wil niet zeggen dat het nu gelijk geregeld is: de financiering is het grote struikelblok. Spoffin moet zich nog oriënteren op de opstelling ten aanzien van de Code. Mike geeft al wel aan dat Spoffin een showcasefestival is. Dat wil zeggen dat een deel van de financiële compensatie voor de artiesten zit in het feit dat er veel programmeurs rondlopen en dat deelname aan Spoffin kan leiden tot (betaalde) optredens elders.
Er bestond in de stad de vrees dat het opstappen van het volledige productieteam ernstige gevolgen zou hebben voor de komende Spoffin-editie. Het gat in de productionele sfeer dat gevallen is wordt opgevangen door het Productiekantoor. Dit kost hoegenaamd weinig meer dan met het ‘oude’ team. De werkzaamheden zijn door dit bureau direct opgepakt, zodat er geen kink in de kabels van Spoffin zitten.
Voorheen was Alfred Konijnenbelt de verantwoordelijke man voor de inhoud én de zakelijke kant. Nu is náást Alfred Mike gekomen als verantwoordelijke voor de zakelijke kant. Daarmee wil Spoffin meer grip houden op de uitvoering van de begroting en schreefgroei voorkomen. Het aantal producties vorig jaar - 42 - wordt dit jaar teruggebracht naar 27. Het podium in het plantsoen achter het stadhuis komt te vervallen. Dit scheelt stevig op de productiekosten.
Het bestuur realiseert zich dat er steken zijn gevallen in de communicatie met de het vorige productieteam. Het bestuur streeft ernaar om met alle voormalige productiemensen het gesprek aan te gaan om deze kwestie uit te praten.
Is hiermee de kwestie afgedaan? Voor wat betreft de interne hobbels wel. Maar de dieperliggende vraag blijft nog op tafel: hoe dient het kunstenveld om te gaan met de verhouding directie/overhead - productie - artiesten/kunstenaars? Gelijk met de kwestie Spoffin speelde ‘de opstand’ van Famke IJlstra, saxofoniste bij het Concertgebouw. In het kielzog daarvan publiceerde Trouw een serie artikelen over de Fair Practice Code. Kortom, een kwestie waar we de komende periode meer aandacht aan gaan besteden.