Ik loop het risico een oude zeurpiet te worden. Die alleen nog maar zijn eigen stokpaardjes berijdt.
Zoals dat de journalistiek in deze stad zo pover is en dat het vroeger zo veel beter was.
Dat de westelijke ontsluiting er moet komen, omdat dat de enige nog ontbrekende schakel in het ringwegensysteem van Amersfoort is. En als dat door voortschrijdend inzicht toch niet gaat gebeuren en alle miljoenen die er al ingestoken zijn, voor niets zijn geweest, dan vind ik dat de investeringen in de nepnatuur van Elisabeth Groen ook als verlies afgeboekt moeten worden en dat op de plek van het voormalige ziekenhuis alsnog woningen gebouwd moeten worden. Het was immers de politieke deal van de eeuw in Amersfoort: links accepteerde de vurig door rechts (en het bedrijfsleven) gewilde westelijke ontsluiting, en in ruil daarvoor ging rechts akkoord met het (vooral door D66) gewenste onbebouwd laten van het Elisabeth-terrein.
Dat de Stadsring verkeersluw moet worden.
Dat het belachelijk is dat de regio Amersfoort geen eigen veiligheidsregio is. Dat Sharon Dijksma, de burgemeester van Utrecht, de eerstverantwoordelijke is voor ons veiligheidsbeleid hier. Dat het even ridicuul is dat toen Utrecht even zonder burgemeester zat omdat Jan van Zanen al naar Den Haag was vertrokken, onze Lucas Bolsius verantwoordelijk was voor de veiligheid in de stad Utrecht.
Idem dito de gezondheidsregio. We vallen hier onder de GGD Utrecht. Ik heb mijn booster moeten halen achter de Jaarbeurs in Utrecht, andere mensen die ik ken in Veenendaal, Hilversum en Harderwijk.
Dat we sowieso helemaal leeggezogen worden door Utrecht. Dat Utrecht al ons hoger onderwijs stiekem heeft weggekaapt, de pabo’s en de creatieve opleidingen die deze stad ooit zo veel goeds hebben opgeleverd.
Dat het om gek van te worden is dat je als automobilist op de ringwegen Kruiskamp en Koppel te maken hebt met een rode golf in plaats van een groene, en dat je als voetganger moet lopen voor je leven om na groen licht op tijd de overkant te bereiken.
Dat het van de gekke is dat een onzinnige rel op Rusthof kan leiden tot het vertrek van de directeur die Rusthof de afgelopen jaren geweldig opgestoten heeft in de vaart der volkeren.
Dat het cultuurbeleid in onze stad altijd over gebouwen gaat en bijna nooit over lokale kunstenaars. Dat er in Amersfoort al veel te veel culturele gebouwen leeg staan of een tijdelijke, onzekere functie hebben en dat er nu toch weer wordt nagedacht over nog een nieuw museum.
Dat het onverteerbaar is dat we nog steeds, en tot in lengte van jaren, drie ton per jaar aan het rijk betalen voor het deel van het gebouw van de Rijksdienst Cultureel Erfgoed waarin de vorige versie van kunsthal KAdE gevestigd was.
Dat het onverkoopbaar is dat zo veel Amersfoortse topambtenaren elders wonen en dat we ook steeds meer wethouders van elders hierheen importeren.
Dat het schrijnend is dat Amersfoort nog steeds geen monument heeft voor de in de oorlog vermoorde joodse ingezetenen. Elke zichzelf respecterende Nederlandse stad of dorp heeft er een. Kijk maar ’s naar het mooie monument in Zeist, in het Walkartpark.
In Amersfoort wordt er al tijden gestudeerd op een plek en een ontwerp, maar er is nog steeds geen witte rook. Dat geldt ook voor het onderzoek naar immorele gedragingen van de gemeente jegens de joodse inwoners ná de oorlog: bijvoorbeeld belasting die ze hebben moeten betalen over de periode dat ze hun huis noodgedwongen hadden verruild voor een concentratiekamp. Ook hiervoor geldt: nog geen witte rook.
Ik wil geen oude zeurpiet zijn die almaar op dezelfde trom roffelt.
Tijd voor een of meer nieuwe columnisten, met een frisse kijk op de stad. Meld jezelf of iemand anders aan bij De Stadsbron.
Ik wens u allen een gelukkig nieuwjaar.