Igal klinkt een beetje als een paradijs op aarde. Een klein plaatsje met 1336 inwoners in het zuidoosten van Hongarije, in de provincie Somogy. Bekend vanwege zijn geneeskrachtige thermaalbaden, die vooral bezocht worden door Duitsers en Oostenrijkers. Igal ligt op een half uur rijden van het Balatonmeer en het is tweeënhalf uur rijden naar Boedapest. Een mooie plek voor een vakantie, zou je zeggen, maar hoe zou het zijn er het hele jaar te wonen? Amersfoorter Geert Groeneveld gaat het meemaken. Eind augustus emigreert hij naar Hongarije. Hij is met vervroegd pensioen en gaat permanent in Igal wonen. Daarmee organiseert hij zijn eigen versie van ‘Ik vertrek’…
,,Ik word een soort economische vluchteling’’, lacht Geert Groeneveld. Maar dan wel een economische vluchteling zonder grote financiële zorgen en met een eigen huis met zwembad. ,,Ik kan daar leven zonder echt te werken.’’ Daarmee is de druk en het moeten weg. ,,En als ik wil wandelen, ga ik wandelen.’’ Op Twitter heeft hij zijn naam omgedoopt tot @GeertIgal. Op hetzelfde Twitter liet hij vaak ongezouten kritiek horen op mensen of partijen die het in zijn ogen verkeerd deden. Tegenwoordig maakt hij zich iets minder druk. Hij is zelfs een tijdje van Twitter af geweest. ,,Ik ben veel minder principieel geworden.’’ Hij zegt ontzettend veel zin te hebben in zijn Hongaarse avontuur. Op 21 juli verhuist hij zijn spullen naar Hongarije. Voor de overdracht van zijn woning komt hij terug naar Nederland. Naar verwachting medio augustus woont hij definitief in Hongarije.
'Ik word een soort economische vluchteling'. Foto John Spijkerman
Een SP-er in het land van Victor Orban, denk ik als ik hoor over de plannen van Geert Groeneveld. Ik ken Groeneveld vanuit de tijd dat hij als Amersfoorts gemeenteraadslid (2008-2011) zich voor de SP sterk maakt voor de sociaal zwakkeren in de samenleving. Politiek is hij misschien wat meer opgeschoven naar het midden, maar landelijk stemt hij nog steeds SP, alleen in Amersfoort niet. Grote mond, klein hartje lijkt een mooie karakterisering voor de imposante gestalte die Groeneveld toen was. Samen met de wat ielige en lange Frits Schoenmaker van de SP vormde hij een markant politiek duo in de gemeenteraad. Een man met het sociale hart op de juiste plek. Soms principieel en soms emotioneel.
In de Amersfoortse politiek een beetje een roepende in de woestijn. Zijn pleidooi voor meer sociale woningbouw In Amersfoort in een tijd dat het neoliberalisme zijn ‘zegeningen van de vrije woningmarkt’ over Nederland uitstortte, was vaak aan dovemansoren gericht. Zelfs de ‘rode’ broeders van de PvdA waren drukker met het behartigen van de coalitiebelangen en het meeliften op de neoliberale wind die door de Keistad waaide, dan opkomen voor de mensen waarvoor de partij ooit was opgericht….
Met Geert Groeneveld heb ik altijd contact gehouden, ook in de tijd nadat hij de politiek verliet en afscheid nam van zijn SP. Beroepsmatig belandde Geert uiteindelijk in het onroerend goed. Een bijzondere omgeving voor een SP-lid. Schipperend tussen principes en de uitdagingen van de vrije markt, werd hij makelaar. Sociaal betrokken bleef hij. Tijdens de Coronacrisis meldde hij zich aan als tester bij de GGD. En als chauffeur in het leerlingenvervoer rijdt hij elke dag leerlingen van de Professor Groenschool.
Via Facebook las ik over zijn avontuur in Hongarije. Hij gaat er een huis kopen en wil een nieuw leven opbouwen. Geert Groeneveld verkocht zijn huis in Amersfoort. Een half jaar daarvoor was hij gescheiden. In Igal krijgt hij een huis met een zwembad en met een flinke lap grond. Een grootgrondbezitter in een vreemd land, waar je doorgaans alleen naartoe gaat om vakantie te vieren. Een land met andere zeden en gewoonten en met een moeilijke taal.
Ik wil hem spreken en zijn ‘vlees en bloed verhaal’ optekenen. We spreken af bij hem thuis en praten over van alles. Over zijn achtergrond, zijn drijfveren, zijn politieke avonturen en zijn twijfels. In de voortuin staat het bord van Marèll makelaars: ‘Verkocht’. De woning aan de Verhoevenstraat 74, in het Leusderkwartier is net boven de 7 ton verkocht… ,,We vroegen 5,5 ton, maar het is ruim 1,5 ton overboden. Ik heb het ooit gekocht voor 83.000 gulden…. Ik ben er blij mee, ga het niet weigeren.’’ Binnen naast de bank, op een tafeltje ligt een Hongaarse taalgids. Geert is begonnen met een zelfstudie Hongaars. ,,Ik heb een strenge leraar. We hebben contact via zoom. Via de website kun je je uitspraak oefenen.’’
Familie
Oorspronkelijk komt de familie Groeneveld uit Delfzijl. Geerts vader kwam in de Maasstad terecht. Geert werd geboren in Rotterdam. ,,We woonden in Zuid, in Pendrecht. Wijk 52 was het, Zuidplein. Het is nu beetje achterbuurt geworden. Toen was het een hele jonge wijk met jonge mensen. Ik heb er een onbezorgde jeugd gehad en er 11,5 jaar gewoond. Mijn vader Tjerk Groeneveld was ladingmeester bij de Nederlandse Spoorwegen. Hij was ook assistent vakbondsbestuurder bij de NVV.’’ Geerts vader was ’best wel rood’. De rode genen zijn erfelijk, lijkt het… Als vakbondsman was hij betrokken bij stakingen in de Rotterdamse haven. ,,Die stakingen liep weleens uit de hand. De vakbond wilde stoppen, maar de havenarbeiders wilden niet stoppen. Ze belegerden het vakbondsgebouw waar mijn vader ook zat, omdat ze boos waren op de vakbond.’’
,,Toen ik in de zesde klas zat van de lagere school, zijn we verhuisd naar Drenthe.’’ Een van de havenbaronnen kreeg een camping bij het Land van Bartje bij Borger.’’ Geerts vader ging mee om het onderhoud te doen op de camping in Drenthe. Het klinkt ook een beetje als een ‘Ik vertrekje’… Het gezin woonde er 3,5 jaar. ,,Toen zijn we naar Amersfoort verhuisd en werd m’n vader onderhoudsman of beheerder van de Eemgaarde in Dorrestein, een wooncentrum voor ouderen.’’ Een onterecht ontslag raakte zijn vader diep. ,,Werk was z’n leven. Hij is daarna nooit meer de oude geworden. Toen hij een jaar of 45 was, kreeg hij een bloedziekte. We verhuisden naar de Zangvogelweg.’’
'Ik wilde mensen helpen en ondersteunen'. Foto John Spijkerman
Ondertussen bleek de combinatie school en Geert Groenenveld geen gelukkige. ,,Ik ben op de Amersfoortse Berg begonnen, maar van bijna alle scholen afgegooid,’’ lacht hij. ,,Het werkte gewoon niet. Ik ben geëindigd op de technische school aan de Hooglandseweg. Daar heb ik elektra gedaan. En daarna ben ik naar de MTS gegaan, maar die heb ik niet afgemaakt. Ik heb overal gesolliciteerd, waar ik geen sollicitatiebrief hoefde te schrijven: NS, douane, politie en ook nog bij leger, waar ik verschrikkelijke hekel aan had. Maar de NS was de eerste die reageerde. Toen ben ik uiteindelijk machinist geworden.’’
Ik 1984 kocht hij de woning aan de Verhoevenstraat. Hij wordt vakbondsman en stapt eigenlijk in zijn vaders schoenen. ,,Ik werd zelf ook actief in de vakbond bij het FSV, een categorale vakbond alleen voor NS personeel. Wat me daarin trok was gewoon het strijden tegen onrecht. Ik wilde mensen helpen en ondersteunen. Het was in de tijd van de verzelfstandiging van de NS. Het was staking op staking. We waren tegen marktwerking. We waren echt van God los. Soms wel twee of drie stakingen per jaar.’’
Politiek
Het politieke bewustzijn bij Geert Groeneveld ontwikkelde zich later. ,,Ik zat voor de vakbond in een landelijke club die ook met vaste kamercommissie van infrastructuur sprak in de Tweede Kamer. Wij wilden lobbyen tegen marktwerking. De enige die ons serieus nam was Remy Poppe van de SP. Zo ben ik bij de SP gekomen. Ik heb me zelf aangemeld.’’
In Amersfoort bestond toen geen afdeling. ,,Het zal rond 2000 geweest zijn’’, denkt hij, maar jaartallen zijn niet zijn sterkste punt. ,,Ik was politiek zo groen als gras. Ik stemde PvdA. Frits Schoenmaker had al twee keer geprobeerd een SP-afdeling op te richten was niet gelukt. Toen ik lid werd, waren er een stuk of 10 leden. Vergaderingen vonden plaats in het Sasje. Later zijn Amersfoorters Wim van Gammeren en Wim Schoonheym er bijgekomen. Wim van Gammeren was organisatorisch heel sterk en Wim Schoonheym was heel erg activistisch. ,,We zijn begonnen met acties. We hebben bij IKEA gestaan tegen kinderarbeid. We voerden actie bij de Shellpomp op A1. Het ging ons om aandacht genereren en leden krijgen. We hebben veel actie gevoerd om de sluiting van het Bosbad te voorkomen. Dat heeft wel een boost gegeven om de afdeling vlot te trekken, maar Frits is echt de grondlegger… Toen werden we groot en hadden we 250 of 300 leden.’’
SP-lijsttrekker
Maar het was ook toen niet alleen maar hosanna bij de Socialistische Partij. Groeneveld beschrijft een aanvaring met SP-mastodont Jan Marijnissen. ,,Hij kon mensen echt gigantisch in de hoek zetten. We zaten plenair de landelijke verkiezingen voor te bereiden met afdelingsvoorzitters en provinciale bestuurders in De Biesbosch.’’ Er werd gesproken over de SP-verkiezingsslogan ‘Stem voor, Stem tegen’. ,,Ik vond dat erg negatief en zei dat het mensen er een beetje moe van werden en dat ze een positievere kreet wilden. Jan Marijnissen had de kreet bedacht en daar konden we geen invloed op uitoefenen. Hij zette me zo in de hoek en zei dat ik er geen verstand van had. Het was gewoon onbeschoft, erg ondemocratisch. Wim van Gammeren zat er ook. We waren witheet. Het was bij de beesten af. Ik had tranen in mijn ogen staan van boosheid.’’ Misschien heeft de opmerking van Groeneveld met terugwerkende kracht toch effect gesorteerd. ,,Bij de volgende verkiezingen liet de SP de kreet ‘Stem tegen’ vallen.’’
Geert Groeneveld werd in 2008 raadslid toen Frits Schoenmaker halverwege de raadsperiode voor hem plaats maakte. Tijdens de verkiezingen in 2010 was hij zelfs SP-lijsttrekker. ,,Toen ik voor de eerste keer lijsttrekker werd, wilden ze een coup plegen.’’ Mede SP-leden, Frans Weijzen en Ad Meijer waren de kwade geniussen achter de actie, vertelt Groeneveld. ,,Ze vonden dat Frits, ik en Van Gammeren het niet goed deden. Achter onze rug stuurden ze een brief naar het landelijk bestuur.’’ Uiteindelijk werd Geert Groeneveld gewoon lijsttrekker en niet Bets Beltman die ook kandidaat was. ,,Het was Bets of ik. En toen wilde ik het, maar achteraf zou het beter zijn geweest als Bets lijsttrekker was geworden’’, denkt Groeneveld nu. ,,Bets is niet alleen een hele intelligente vrouw, maar ook een verbinder. Ze is rustig, analyserend en blinkt uit in doordacht handelen.’’
Uit de SP
Nog geen jaar na de verkiezingen, in januari 2011, trad Groeneveld al terug als SP raadslid. Als officiële reden werd gezegd dat hij meer tijd wilde voor ‘gezin en zaak’ en dat hij zijn raadslidmaatschap daarmee niet kon combineren. Maar natuurlijk was er iets heel anders aan de hand… Groeneveld legt uit dat de SP-afdeling in Amersfoort de provinciale statenverkiezingen moest organiseren. ,,Maar onze beoogde SP-lijsttrekker had een strafblad, maar was niet veroordeeld. De landelijke SP wilde hem niet als lijsttrekker. Daar was ik het zo ongelooflijk mee oneens. We komen altijd op voor mensen die aan de onderkant zitten. Toen heb ik gezegd dat ik er ‘vanwege werkzaamheden’ ben uitgestapt, maar eigenlijk was ik gewoon klaar met dat gedrag. Je moet ook voor je mensen opkomen.’’ Geert Groeveveld stapte uit de SP. ,,Ik heb wel wat tranen gelaten. Het is wel een levenswerk.’’
Tegenwoordig staat Groeneveld veel verder van de SP af. ,,Zo zal ik zal in Amersfoort geen SP stemmen, maar landelijk nog wel.’’ Een van de redenen is voor hem ‘de onwil van de SP-Amersfoort tot samenwerking met anderen’. ,,Je kan gelijk hebben, maar dan krijg je het nog niet. Je moet bereid zijn hier en daar wat water bij de wijn te doen.’’ Hij vindt ook dat de SP steeds verder van het socialisme af kwam te staan. ,,Het was alleen maar groen… Als je dat belangrijk vindt en de rest doe je halfslachtig over, daar had ik wat moeite mee.’’ Maar Groeneveld ziet wel een verandering ten goede. ,,Ik vind dat het beter gaat. Vooral sinds Rob Molenkamp eruit is.’’ Groeneveld kon hem als persoon wel waarderen, maar vond hem niet bij de SP passen. ,,Omdat hij zo in het groen zat.’’
Deal Lichtenberg
Politiek herinnert hij zich de discussie over de invulling van de ziekenhuislocaties. Met de bouw van het nieuwe ziekenhuis aan de Maatweg, moest er ook wat gebeuren met de twee ziekenhuislocaties die dichtgingen: Het Elisabeth en De Lichtenberg. ,,Daarover is een deal gesloten, weet Groeneveld. ,,Dat is politiek gekonkelfoes. Ik ben heel boos geweest over De Lichtenberg. Het was vooral D66, dat het Elisabethterrein groen wilde houden, maar dat betekende dat de locatie aan de Lichtenberg financieel meer moest opleveren. En daardoor was sociale woningbouw op die plek niet meer haalbaar. ,,Bovendien had D66 voor de ontwikkeling van De Lichtenberg als bouwlocatie een nieuwe manier van inspraak georganiseerd. Mijn mantra was sociale woningbouw. Tijdens een vergadering over bebouwing van de Lichtenberglocatie en sociale woningbouw, stapte een man op me af die op De Berg woonde, tegenover de kerk. Hij zei : ,,’Meneer Groeneveld, u denkt toch niet dat dat soort mensen hier gelukkig wordt’. Ik stond echt met m’n bek vol tanden. Daar kan ik me nog steeds druk over maken hoe dat gaat met sociale woningbouw. De vooroordelen, alsof mensen melaats zijn. Waar moeten die mensen dan wonen? Ik snap niet hoe je zo naar mensen kunt kijken…’’
SGLA
Een organisatie waar hij zijn pijlen op richt, is de Samenwerkende Groeperingen Leefbaar Amersfoort (SGLA). Groeneveld vindt dat de SGLA een negatieve rol speelt en noodzakelijke woningbouw in Amersfoort alleen maar vertraagt. ,,Misschien ben ik toch meer naar het midden opgeschoven… Ik heb nul affiniteit met een club als de SGLA. Ze misbruiken het groen als argument en ze verjuridiseren alles. Het zijn allemaal actievoerders. Ze gedragen zich als een politieke partij.’’
Groeneveld verwijt de grote man achter de SGLA, Peter de Langen, dat hij overal tegen is. ,,Ze hebben heel veel goeds gedaan met de stadsvernieuwing, maar ze zijn gewoon overal tegen. En ze hebben geen oplossingen. Zonnevelden? Ik zou ze ook niet voor de deur willen, maar wat is dan het alternatief? Heel veel daken zijn niet geschikt, heel veel bedrijven willen ze niet. Moeten we dan gas blijven halen?... Je krijgt geen oplossingen van Peter. Ik denk dat de SGLA het bestaansrecht is voor Peter, maar mijn kinderen kunnen geen woning vinden en daar maak ik me wel zorgen over.’’ In het Stadscafé heb ik nog met Peter de Langen gesproken en hem gevraagd wiens belangen hij vertegenwoordigt.’’
Alles volbouwen dan?
,,Ik zie geen alternatief. Die mensen die in Vathorst wonen, vergeten dat ze zelf ook in een weiland wonen. Daar hebben ze ook geen actie tegen gevoerd. In Hoogland-west en Den Treek zou ik niet willen bouwen. Ook niet verder in de richting van de Arkemheenpolder. Maar de bebouwing van Bovenduist, daar ben ik wel voorstander van, want dat is geen natuur. Dat is alleen maar grasland, waar geen bloem groeit.’’ Hoogbouw? ,,Ik denk dat je niet zonder kan. Al die mensen hebben zelf zo makkelijk praten omdat ze een huis hebben. Al die ouderen hebben zo makkelijk praten. Zij hebben hun schaapjes op het droge. Die wonen en hebben een goed pensioen.’’ Ook Geert Groeneveld is zelf zo’n oudere met een goed pensioen. ,,Maar, ik wil wel omkijken naar anderen. En dan zegt Peter de Langen: ’ Dan moeten ze maar naar Groningen verhuizen. Daar is ruimte genoeg’…’’
Machinist, manager en makelaar
Toen hij bij NS werkte, volgde hij in zijn avonduren een studie ‘Personeel en Arbeid’. ,,NS zei wil je geen Personeelswerk gaan doen. Ik ben toen gestopt met de vakbond.’’ Hij ging HBO Personeelsadministratie doen en kwam terecht in de Werving en selectie bij NS. Samen met een collega zette hij de actie ‘Ik word conducteur’ op. Als personeelsadministrateur ging hij werken in Amsterdam. ,,Er was daar veel ziekteverzuim, wel 20 procent. Het lag zes keer zo erg als elders. Ze waren het overzicht kwijt. We haalden allemaal lijken uit de kast. Mijn motto was ‘Ik blijf gewoon Geert’. Mijn baas wilden dat meeste mensen gewieberd worden. Ik wilde mensen weer aan de gang krijgen. ‘Niet kunnen kan, maar niet willen kan niet’. Geert was niet een doorsnee manager. ,,Ik had nooit een pak aan. Later ben ik voor de directie gaan werken, maar die vond mij maar een rare vent.’’
Uiteindelijk vertrok hij bij NS. Op landelijk niveau zou hij zich voor NS met werving en selectie bezighouden. Maar NS had op dat gebied zelf onvoldoende kennis in huis. Het werk werd uitbesteed aan Randstad. ,,Toen had ik geen werk meer. Ik kwam om 9 uur en ging om 5 uur naar huis, maar er was niks te doen. Niemand keek naar mij om. Het was een bizarre situatie. Ik heb ze toen gevraagd: ‘Zeg maar wat het jullie waard is, als ik wegga’… Ik heb heel veel geld meegekregen. Ze hebben de opleiding tot makelaar voor mij betaald. En toen ben ik makelaar geworden.’’
'Je kan daar gewoon een huis kopen voor 50.000 euro, met 4000 meter grond en een zwembad...'
Hoe is het om als oud SP-er makelaar te zijn? ,,Mijn motivatie is mensen. Huizen verkopen wat minder. Ik koop huizen voor mensen. Ik geef een waardebepaling af. Wat ik in de huidige woningmarkt probeer is mensen met beide benen op de grond houden.’’
Maar zijn eigen huis aan de Verhoevenstraat in Amersfoort heeft hij door Marèll Makelaars laten verkopen. ,,Je moet nooit je eigen huis verkopen. Ik heb er moeite me dat ik hier 7 ton voor krijg. Natuurlijk, ik kan het goed gebruiken, maar we maken met z’n allen gewoon die hele markt kapot.’’ Dat het een keer fout gaat, is duidelijk, denkt Groeneveld. ,,Ik weet niet wat de Coronacrisis doet. We worden in leven gehouden door de rijksoverheid. Bij de eerstvolgende crisis gaat het fout. Als mensen moeten verkopen, hebben ze een probleem want de huizen zijn het niet waard. Ik spreek nog wel eens met makelaars en dan hebben we het erover. Eigenlijk zijn we met zijn allen medeschuldig aan wat er nu gebeurt. Zo’n makelaar wil ook gewoon het hoogste bedrag. Ik wil ook gewoon het hoogste bedrag.
Wat ik bijzonder vind om te zien, is dat heel veel mensen heel veel eigen geld hebben. Laatst een huis in Haren van 7,5 ton dat we aangekocht hebben. Ze leggen het zo neer. Ze lenen niks. Waar haal je het vandaan? We hadden echt heel veel klanten die tweede huizen kochten omdat ze het geld kwijt wilden. Mijn vriend had een Chinese klant in Zwolle, een expat. Blijkbaar had hij dat goed gedaan, want opeens stierven we van de Chinezen die een huis wilden kopen. Maar soms gingen ze er niet in wonen. Dus toen hebben we gezegd, ‘We gaan dat niet meer doen’. Je wilt niet weten hoeveel Chinezen we gehad hebben die een huis wilden kopen…’’
Franse droom
,,Ik heb de behoefte om weg te gaan. Ik ben op zoek naar natuur, rust en ruimte en vind het hier benauwd. Ik heb altijd de droom gehad om naar Cassis in Zuid Frankrijk te gaan en daar te gaan wonen. Mooie vakanties daar, maar Zuid Frankrijk is veel te duur. Ik las een krantenartikel ‘Leven als een God in Hongarije’. Het klonk gewoon goed. Ik ben me erin gaan verdiepen.’’
Hongarije was financieel wel haalbaar. ,,Je kan daar gewoon een huis kopen voor 50.000 euro, met 4000 meter grond en een zwembad... De bedoeling was een ‘Ik vertrekje’ en dat ik iets in Hongarije zou gaan doen.’’ Maar met vervroegd pensioen gaan, bleek ook een optie. ,,Pensioen is belastingvrij in Hongarije. Als je Hongaars ingezetene wordt, ga je belasting betalen, maar in Hongarije betalen pensionado’s geen belasting over hun pensioen, maar wel over hun AOW. Toen ben ik gaan rekenen. Ik kan daar met 30 procent minder uit. Zo is het gegroeid. Toen ging ik huizen zoeken. Op Facebook kwam ik een huis tegen dat te koop stond in Igal. Het was van Amersfoorters, die het als vakantiehuis gebruikten. Ik heb ze gebeld en een kwartier later zat ik bij ze aan tafel.‘’
Groeneveld is intussen al drie keer in Igal geweest, in totaal vijf weken, om te kijken en de sfeer te proeven. Graag was hij ook een keer in de wintermaanden gegaan, maar daar is het niet van gekomen. Vooral ook omdat de winters best extreem kunnen zijn, met een pak sneeuw van 80 tot 90 centimeter. Alleen de afgelopen drie jaar viel het mee met de sneeuw... ,,Als ik daar ben, heb ik het Frankrijkgevoel. Dan ga ik in het gras liggen en zie ik gewoon sterren. Er lopen wilde zwijnen rond. Als ik bij het zwembad ben, staat er een roedel herten naar me te kijken... Het eerste jaar wil ik acclimatiseren en kennismaken. En de backoffice doen voor aankoopmakelaar vanuit Hongarije. Ik moet er eerst gewoon eens heen, landen. Misschien kom ik wel gillend weer terug, maar dat weet ik niet.’’
'Ik kies nu voor mezelf, voor een gevoel van vrijheid. Ik hoef niks meer.'
Toch lijkt de populistische premier Victor Orban van Hongarije nou niet direct de meest favoriete politicus van een ex-SP-er. Enkele dagen geleden kwam de Hongaarse regering nog negatief in het nieuws door ‘homopromotie’ strafbaar te stellen. Maar Groeneveld stelt zich pragmatisch op tegenover zijn nieuwe vaderland. ,, Ik ga daar geen politiek bedrijven. Ik kan niet alle leed in de wereld oplossen. Ik denk dat het ook gevaarlijk is om politiek actief te zijn. Boedapest is een grote witte stad. Ik heb er één donkere vrouw gezien en één met een hoofddoekje. De diversiteit vind ik wel het mooie van Nederland.’’
Thuisfront
Groeneveld heeft zin in het avontuur. ,,Ik kies nu voor mezelf, voor een gevoel van vrijheid. Ik hoef niks meer. Misschien koop ik wel een campertje. Ik wil een groentetuin en ook wat dieren. Misschien doe ik wel niks.’’ Maar niet iedereen is even enthousiast. ,,Als ik naar Frankrijk was gegaan, had ik meer draagvlak gehad’’, zegt Groeneveld. ,,Een heleboel mensen kennen Hongarije niet. Mijn zus vindt het geweldig. Mijn zoon Bram vindt het idioot en mijn dochter Lies zegt ‘Je gaat helemaal niet’. Ze ontkent het een beetje. Mijn moeder zegt ‘Als je het wilt doen, moet je het nu doen’. Voor zijn nu ex-vrouw Geja is het ook niet makkelijk. ,,Ik val nu weg en dat vindt ze wel moeilijk. En ik vind dat ook wel moeilijk, maar soms is de maat vol.’’
Op 29 december 2020 is hij officieel gescheiden. ,,Het is mijn initiatief geweest. Lange tijd hebben we samen gevochten om het goed te houden, maar het werkt niet meer. Juni 2020 heb gezegd ‘Ik stop ermee. We kunnen nog steeds door een deur, ik blijf voor haar zorgen. Ik blijf dat ook vanuit Hongarije doen.’’ Het moeilijkste vindt hij het om zijn kinderen en moeder in Amersfoort achter te laten. ,,Ik ga m’n moeder missen, die is linkszijdig verlamd. De mantelzorg komt nu bij m’n zus terecht. En ik ga m’n kinderen missen en Geja ook natuurlijk. Maar een keer in de zoveel tijd kom ik deze kant weer op.’’ Groeneveld realiseert zich dat er ook veel voor zijn kinderen Bram en Lies verandert. ,, Ze zijn hier alle twee geboren. Eerst een scheiding en nu het huis weg.’’
Co de Smalen
Dochter Lies komt de woonkamer binnen en gaat bij de tafel in het voorgedeelte zitten. Ze is net geslaagd voor diploma EHBO. Ik vraag haar wat ze van het avontuur van haar vader vindt. ,,Ik heb er niet zoveel over te zeggen’’ zegt ze nuchter. ,,Het is leuk voor hem. Ik ben benieuwd hoe hij het gaat ervaren. Ik accepteer het gewoon. Ik zoek een plek voor mezelf.’’ Ze denkt dat ze haar vader af en toe wel in Igal zal bezoeken.’’
Het avontuur lonkt. ,,Ik heb er heel veel zin in, natuurlijk heb ik twijfels. Ik wil liever vandaag weg dan morgen. We moeten ook door. Loslaten. Ik relativeer het ook en zeg tegen m’n kinderen: ‘Als ik naar Groningen ga, zie ik jullie ook niet.’ Het is 1450 kilometer, je zou het in een dag kunnen doen’’, vertelt hij. ,,Een hele mooie weg. Je kunt via Oostenrijk of Kroatië rijden.’’
,,Ik hoop dat er straks nog wat mensen langs komen. Ik zit aan de rand van het dorp. Achter mij begint de landbouwgrond. Ik woon aan een zijweg van de hoofdstraat. Er staat een huis tegenover mijn huis. Ik ken de directe buren en de zigeuners die verderop wonen.’’ En er wonen ook wat Nederlanders in het dorp. En dan is er nog Co de Smalen waarmee Groeneveld contact onderhoudt. ,,Het is een ex-collega en een beroemd voetballer van SV Amersfoort. Hij was ooit eigenaar van de Dalton fritestent.’’ De Smalen woont twee uur verderop in Cegléd.
Geert Groeneveld realiseert zich dat het niet vanzelfsprekend is dat zijn avontuur een succes wordt. ,,De vraag is of ik het daar zal redden. Ik zie het ook als een avontuur in een nieuwe omgeving. Ik kan goed tegen alleen zijn en me heel erg goed vermaken, maar het gevaar een kluizenaar te worden, is aanwezig. Ik heb het nadeel dat ik de taal niet machtig ben. De communicatie is lastig. Voor het zelfde geld word ik gek en moet ik terug… En er is ook een ander gevaar. ,,Ik kan apathisch worden. Als ik niks te doen heb kan ik de hele dag Netflixen. Dan komt er niks uit mijn vingers.’’
Vertrek
Over enkele weken vertrekt hij. Inmiddels zijn veel spullen al ingepakt. Groeneveld heeft een nieuwe auto aangeschaft om ook weer makkelijk naar Nederland te kunnen rijden. ,,Ik vind het gewoon een hijgerige wereld, maar dat is niet de reden dat ik wegga. Ik hou nog steeds van Nederland. Het liefst ga ik in de zomer. Ik wil nog graag een schuur en een carport bouwen en ik wil het dak nog laten isoleren.’’ In principe neemt hij niet veel spullen mee. ,,M’n kleren, een grote koelkast, wat persoonlijke dingen een kastje dat m’n vader heeft gemaakt… Ik heb wel een televisie gekocht. Die gaat mee.’’ Gelukkig heeft hij straks internet in Hongarije. ,,En er komt in ieder geval een schotel op het huis. Ik wil gewoon Nederlandse televisie. Ik word de Turk van Hongarije.’’
Geert Groeneveld wil straks vrienden en bekenden op de hoogte houden over zijn avontuur in Hongarije. ,,Maar alleen de leuke dingen, post ik op Facebook. Als ik mezelf tegenkom, ga ik dat niet posten. Ik ben niet snel iemand die bij de pakken neerzit. Voor alles is een oplossing.‘’