Fons Asselbergs vindt het nog steeds een treurige zaak dat Amersfoort destijds niet in staat is geweest om de Armando-museum te behouden. Geld in het laatje was volgens de oud-wethouder belangrijker dan werken aan de reputatie om van de stad een florerende en renderende erfgoedstad te maken.
Fons Asselbergs: „Ik begin met een
anekdote. Wij hadden ooit op de Regentesselaan een eik in de achtertuin staan.
De boom was dood en werd via een hoogwerker voor ons huis op straat gelegd.
Alles was gebarricadeerd door een immens bladerdak. Tot mijn verrassing kwam
Armando aangewandeld. Die moest zijn weg vinden door het groen. Een week
daarvoor had hij een boek gepresenteerd: ‘Straat en het struikgewas’. Een
ultiem moment voor een foto. Maar ik had op dat moment geen fototoestel bij me
om deze kunstenaar, die in Amersfoort is opgewekt, vast te leggen.
Ik moest
denken aan het schuldig landschap. Een prachtige uitdrukking van hem. Het is
een duiding van een landschap waar zich in het verleden vreselijke
gebeurtenissen hebben voltrokken. In dit geval Kamp Amersfoort. Armando kende
dat landschap en haar directe omgeving. Hij heeft gekeken naar gevangenen die
zijn ouderlijk huis passeerden naar het station. Dat is de fascinatie die
hij zijn hele leven heeft behouden. Armando is naar Berlijn
vertrokken, naar de bron van het onheil waar hij zich verzadigde met
beelden die te maken hadden met de legitimatie van wat hij gezien had.
Uiteindelijk is zijn veelzijdig werk in Amersfoort terecht gekomen. In de
Elleboogkerk dankzij goede zaken die hij met de gemeente heeft gedaan. En dan
gebeurt het onheil. De brand van oktober 2007 staat in ons collectieve geheugen gegrift.
De gemeente hulde zich lange tijd in goede voornemens en geheimzinnigheid. Dan valt het besluit. Amersfoort
wil om budgettaire redenen af van het Armando Museum, afstand nemen van eerdere
beloften en de periode van onzorgvuldig bestuur rondom dit onderwerp achter
zich laten.
De directeuren van
het Centraal Museum en het Armando Museum krijgen het voor elkaar om de
collectie in Oud-Amelisweerd in Bunnik onder te brengen.
Door de culturele waarde,
de kwetsbaarheid en de beperkingen aan de museale functie was Oud-Amelisweerd
uiteindelijk een mismatch. Het werk van Armando was bovendien te groot voor het
interieur van dit landhuis. Feit is dat het laten vallen van Armando
vergelijkbaar is met dat van Het Kapelhuis. De stad laat zien dat zij niet zo
slim bezig is geweest met dingen die in de rest van het land zeer
gewaardeerd worden. Geld in het laatje was toen belangrijker dan werken aan de
reputatie om van de stad een florerende en renderende erfgoedstad te maken.
Hier geldt de macht van ondoorzichtige procedures. Ik heb het beeld van Armando
nog steeds in mijn herinnering. Een kunstenaar die zich in de Regentesselaan
door het groen worstelt. Ik had hem graag de foto willen geven. Er is rondom Armando
heel wat geworsteld in de stad.”
Fons Asselbergs is van 1979 tot 1993 wethouder geweest van Amersfoort