tags:

Column: Sterfhuize Randenbroek

door Maarten van der Heide
31 juli 2019om 10:35u

Ze woonden er zo fijn. Meneer en mevrouw Vrijdag-Moll van Charante. De laatste particuliere bewoners van Huize Randenbroek - we tellen de twee heuse clochards die Amersfoort rijk is en er wel eens een roesje uitslapen voor het gemak even niet mee.  Maar ach, ze werden een dagje ouder en het waren toch wel heel veel ramen om te lappen voor Mien Moll. Ze moesten kleiner. En zo werd het huis in 1952 verkocht aan het St. Elisabeth Ziekenhuis. Maar het ziekenhuis kreeg een andere plek, en het Huis viel in de armen van de gemeente Amersfoort. En wie had het ooit gedacht? Het duurde een eeuwigheid en het huis verloederde, Mien zou zich omdraaien in haar graf, in plaats van de ramen te lappen, werden ze ingegooid… Maar eindelijk: In 2007 werd er vanuit het stadhuis een heuse visie gepresenteerd. En u weet: het heerlijke van een visie: het kan in principe een eeuwigheid duren voordat de visie bewaarheid wordt (vraag maar aan Thierry Baudet, Henk Otten en Lou de Palingboer). 

rsz_1fullsizeoutput_2739 (1).jpg

Maar bon, Huize Randenbroek werd in 2016 verpatst aan de Teka Groep. Een horeca-conceptenclub die oude pandjes opkoopt en er leuke horeca in zet. Goh waar heb ik dat meer gehoord? Maar goed, iedereen blij zou je zeggen. Nou nee, want toen de plannen van de evenementenboer bekend werden in de buurt dachten de rand-Randenbroekers maar één ding: ‘not in my backyard’. Bruiloften! Wat de n**k? Zijn er ergere dingen te bedenken? Plemp- en slemppartijen tot diep in de nacht, waarbij zelfs de meest geharnaste vleermuis in het diepst van zijn winterslaap nog dagen van slag zou zijn en zich vervolgens verdwaasd tegen de ruiten van de reserve-berggeiten te pletter zouden vliegen. Parbleu! Op naar de rechter! Die maakte vervolgens gehakt van de bezwaren van de buurtgenoten, die zich meen ik met name zorgen maakten of ze de Volvo 940 nog wel een beetje fatsoenlijk voor de deur konden parkeren. Alle juridische bezwaren van de baan, dus voorwaarts met de bouw!

Nou, nee… Teka doet het rustig aan. En nog met de verkeerde aannemers ook, zo blijkt. Doorpakkers die targets halen, in plaats van voegenpottenbakkers, die het driedubbele kosten en bij iedere scheur in een plint monumentenzorg bellen voor een diepgravend onderzoek. Potdrie! Haalt de gemeente er eens een commerciële rakker bij om een nooddruftig project op te pikken, proberen die charlatans er geld aan te verdienen! Straf lijkt de enige uitweg voor de ambtenaren, en de gemeente legt de bouw subiet stil wegens het niet houden aan de vergunningeisen. Ik rol bijna van de barkruk als ik lees dat  de woordvoerder van de grote baas van de panden-opkoop-club hogelijk verbaasd is dat er een bouwstop is opgelegd. Het was immers Krufts eigen keuze om het kalm aan te doen? ‘Ik? In de hoek gezet? Welnee, ik ben daar zelf gaan staan, vond ik leuk…’ Dolkomisch, maar echt. Dat heet ‘partneren’ tegenwoordig.

Mijn advies aan baas Timo Kruft: Niks geen trouwerijen in dat huis. Trouwen is zó 1952…. Scheiden, dát is de markt nu, je viert je scheiding heel hip met wat familie en vrinden in Huize Randenbroek. Voordelen te over: de sfeer van strijd en liefdeloosheid hangt er al! Je hoeft niets te verbouwen, de ramen liggen er toch al uit. Hoogstens gooi je nog wat servies stuk bij het verlaten van het echtscheidingspaleis. Mensen blijven niet hangen, dus je doet er zes per dag. 16:00 uur de laatste. Daarna alle rust voor de vleermuizen, zeldzame padden en ander addergebroed.

Welterusten diertjes. Slaap lekker gemeente Amersfoort, Timo, reserve-berggeiten en alle andere elkaar-in-de-weg-zittende brave borsten. 

Hoe je van grandeur armoe maakt.

bijsluiter

Maarten van der Heide is ondernemer en eigenaar van restaurant RAUW op Isselt. Hij is als columnist verbonden aan de Stadsbron.

    nog geen reacties

(maak u bekend met uw volledige naam)

opmerkingen

Steun de Stadsbron!

U steunt ons met een gift via IDeal al met een bedrag vanaf 2 euro per artikel.

Draag bij!